دوره جامع عکاسی

عکاسی به فرایند ثبت تصاویر به‌وسیلهٔ دریافت و ثبت نور بر روی یک سطح حساس به نور، مانند نگاتیو (فیلم) یا سنسور الکترونیکی، گفته می‌شود. الگوهای نوری بازتابیده شده یا ساطع شده از اشیا بر روی سطح حساس به نور (هالوژن نقره یا سنسور) تاثیر می‌گذارد و باعث ثبت تصاویر می‌گردد.
عکاسی دارای سه جنبهٔ علمی، صنعتی و هنری است. عکاسی به‌عنوان یک پدیدهٔ علمی متولد شد و به‌شکل یک صنعت گسترش یافت و همچنین جنبه‌های هنری نیز در آن ظهور کرد. صنعت عکاسی برروی کاغذ حساس در سال ۱۸۳۹ میلادی بوجود آمد و در سال ۱۸۴۱ میلادی پلاکهای شیشه برای عکاسی اختراع گردید.
در واقع یک عکاس به ثبت و گزینش لحظه هایی از زمان می پردازد که در بردارنده نمایشی از حالات انسانی، پدیده های علمی، مناظر طبیعی یا هر موضوع دیگری است که قابل ثبت روی نوار حساس فیلم است. این گزینش از یک سو برپایه شناخت فرهنگ جامعه و شناخت عمومی هنرها استوار است و از سوی دیگر بر انتقال و تطبیق آن ها با فن شناسی و علوم مربوط به عکاسی تکیه دارد و مهم ترین کار عکاسی عبارت است از تلفیق بجا و درست این دو با یکدیگر، چرا که فن شناسی درعکاسی به ساخت قالب اصلی عکس کمک می کند و شناخت فرهنگ، جامعه و هنر به ساخت محتوای کار یاری می رساند